Metody nauczania

KOMUNIKACJA EMPATYCZNA NVC

zdefiniował dr Marshall Rosenberg w latach 60 – tych. Podstawą tej metody jest taki sposób porozumiewania się, który buduje kontakt, szacunek i wzajemne zrozumienie oraz umiejętność docierania do potrzeb swoich i innych, szczególnie w sytuacjach trudnych czy konfliktowych. Istotą Komunikacji Empatycznej nazywanej także „językiem serca” jest umiejętność wykazywania empatii, kontakt ze sobą oraz drugą osobą.

 

METODA PROJEKTÓW REGGIO EMILIA

Metoda Reggio Emilia to filozofia edukacyjna, skupiająca się na edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej. Obserwacja każdego dziecka i stymulowanie go do rozwijania jego mocnych stron stanowi jeden z fundamentów tego podejścia.

 

Każde dziecko ma nieograniczony potencjał rozwoju i jest chętne do interakcji oraz poznawania otaczającego go świata w przeciwieństwie do wizji, w której dziecku narzuca się wiedzę, jaką musi posiąść. Dzięki temu programowi nauczania, dzieci mogą wyrażać siebie na różne sposoby, rozwijając swoją osobowość. Do każdego dziecka podchodzi się w sposób indywidualny, wzmacniając jego zdolności i predyspozycje.

 

Zachęca się do podejmowania takich działań, jak malowanie, rysowanie, rzeźbienie oraz aktorstwo - wszystkie te czynności są postrzegane jako "języki", którymi posługują się dzieci. Poprzez umożliwienie dzieciom zaangażowania się w znaczące doświadczenia edukacyjne, podejście Reggio Emilia pomaga zaszczepić miłość do nauki oraz ulepsza wczesną edukację. W oparciu o tę metodę tak przygotowujemy nasze otoczenie, aby stało się „trzecim nauczycielem”. Dzięki różnorakim projektom edukacyjnym np. „Ogród nasz drugi dom” czy „Litery i słowa na co dzień” czy projekt „Mały kucharz”, dzieci mają okazję zanurzyć się w zabawie, a przez to zdobywać nowe kompetencje. Wówczas wszystkie czynności dydaktyczne, artystyczne i ruchowe związane są z danym tematem.

 

PEDAGOGIKA M.MONTESSORI

Cele:

Pedagogika Montessori pomaga w rozwijaniu indywidualnych cech osobowości, w formowaniu prawidłowego charakteru, zdobywaniu wiedzy, umiejętności szkolnych i współdziałania.

 

Cele te realizowane są poprzez pomoc dziecku w:

• rozwijaniu samodzielności i wiary we własne siły,
• wypracowaniu szacunku do porządku i do pracy,
• wypracowaniu zamiłowania do ciszy i w tej atmosferze do pracy indywidualnej i zbiorowej,
• osiąganiu długotrwałej koncentracji nad wykonywanym zadaniem,
• wypracowaniu postaw posłuszeństwa opartego na samokontroli, a nie na zewnętrznym przymusie,
• uniezależnieniu od nagrody,
• formowaniu postaw wzajemnej pomocy bez rywalizacji,
• szacunku dla pracy innych,
• rozwijaniu indywidualnych uzdolnień i umiejętności współpracy,
• osiąganiu spontanicznej samodyscypliny wynikającej z dziecięcego posłuszeństwa.

 

METODA IMMERSJI JĘZYKOWEJ

Immersja językowa oznacza zanurzanie się w języku, otaczanie się nim na co dzień w najróżniejszych sytuacjach. Metoda ta traktuje język jako narzędzie do poznawania otaczającego świata. Ucząc się języka w ten sposób, robi się to niejako przy okazji. Wprowadzamy dziecko w świat języka obcego, bez wyjaśnień w języku ojczystym. Dziecko poznaje świat intuicyjnie, obserwuje, uczy się, słucha i zaczyna mówić. Jest to bardzo skuteczna metoda nauki, gdyż działa w sposób naturalny i pozwala na stopniowe oswajanie się z językiem obcym. Dzieci uczą się bardzo szybko, traktujac nauke jako przygodę. Podczas gier i zabaw przedszkolak nie czuje presji, że musi się czegoś nauczyć, bo przychodzi to w sposób naturalny.

 

Do najczęściej wymienianych zalet immersji językowej należą:

• Nauka bez stresu, w naturalny sposób.
• Nauka połączona z zabawą - dzieci śpiewają, tańczą, grają, rysują, uczą się wierszyków oraz wyliczanek.
• Nauka intuicyjna - używanie słownictwa podczas czynności higienicznych oraz wszystkich innych form aktywności przedszkolnej.

 

 

PEDAGOGIKA ZABAWY

CEL:

Harmonijny i wszechstronny rozwój jednostki funkcjonującej w ramach określonej grupy, a także pomoc w odkrywaniu najlepszych cech. Pedagogika zabawy dostarcza nauczycielowi rozmaitych pomysłów, umożliwiających mu świadomą, kreatywną, pobudzającą do twórczych rozwiązań pracę z uczniami. Pedagogika zabawy kieruje się następującymi zasadami: dobrowolność, wykorzystanie szeroko rozumianej zabawy do pobudzania twórczej aktywności dziecka, kształtowanie umiejętności zawierania kontaktów z dziećmi.

 

Rodzaje zabaw stosowanych w pedagogice zabawy:

• zabawy ułatwiające wejście w grupę, poznanie otoczenia, poznanie imion,
• zabawy rozluźniające, odprężające, wykorzystujące ruch, taniec, gest,
• zabawy ułatwiające wprowadzenie tematu, pozwalające poznać odczucia, potrzeby dziecka,
• gry dydaktyczne polegające na przedstawieniu danych treści w formie zagadkowego problemu i poszukiwaniu rozwiązań według proponowanych reguł,
• gry dyskusyjne polegające na analizowaniu danego problemu z różnych stron z włączeniem wiedzy i doświadczenia,
• drama,
• zabawy umożliwiające samoocenę,
• zabawy integrujące dużą grupę, umożliwiające wszystkim wspólną zabawę bez rywalizacji

 

KINEZJOLOGIA EDUKACYJNA

Kinezjologia Edukacyjna określana mianem gimnastyki mózgu pomaga dzieciom na rozwinięcie ich potencjalnych możliwości zablokowanych w ciele. Ćwiczenia gimnastyki mózgu tworzą nowe połączenia nerwowe, po których biegną impulsy do kory mózgowej, gdzie z kolei odbywa się właściwy dla każdego człowieka proces uczenia. Proste ruchy ciała jakie opracował Dennison w szybkim czasie prowadzą do poprawy koncentracji na określonym zadaniu, na poprawie koordynacji ruchowej oraz koordynacji wzrokowo-ruchowej. Dzięki ćwiczeniom wzrokowej ósemki, alfabetycznej ósemki następuje poprawa widzenia centralnego i obwodowego, poprawia się jakość pisania, czytania, wysławiania się. Dzieci stają się spokojniejsze, mniej pobudzone, zrelaksowane, dodają im energii do działania, szybciej przyswajają nowe wiadomości. Dzieje się tak dzięki zsynchronizowaniu półkuli logicznej odpowiedzialnej za liczby, wzory, działania matematyczne oraz półkuli prawej odpowiedzialnej za emocje.

 

Cele:

• przygotowanie dziecka do pisania i czytania,
• poprawa koncentracji, spostrzegawczości,
• zwiększenie ilości i tempa zapamiętanego materiału,
• usprawnienie zmysłów,
• poprawa widzenia centralnego i obwodowego,
• likwidowanie napięć i lęków,
• wzrost poczucia własnej wartości,
• rozwijanie kreatywności i uzdolnień artystycznych,
• osiągnięcie przez dziecko dobrego samopoczucia i nawyku pozytywnego myślenia,
• przezwyciężenie trudności związane z dysleksją, dysgrafią, dysortografią.

 

METODY DOBREGO STARTU

CEL:

Wielozmysłowe uczenie dziecka wykonywania ruchów zharmonizowanych w określonej przestrzeni i czasie oraz rozwijanie podstawowych funkcji spostrzegania i motoryki.

 

W metodzie wykorzystuje się trzy rodzaje ćwiczeń:

• ćwiczenia ruchowe - celem jest usprawnianie analizatora kinestetyczno-ruchowego,
• ćwiczenia ruchowo-słuchowe - celem jest usprawnianie analizatora kinestetyczno-ruchowego i słuchowego,
• ćwiczenia ruchowo-słuchowo-wzrokowe - celem jest usprawnianie trzech analizatorów równocześnie kinestetyczno-ruchowego, słuchowego, wzrokowego.

Dziecko łącząc różne rodzaje aktywności śpiewa, dotyka, rysuje, słucha, pisze, wykonuje ćwiczenia relaksacyjne i ruchowe. Jest to niezbędne do opanowania umiejętności pisania i czytania.

 

Metoda składa się z dwóch części:

• Piosenki do wzorów graficznych, do rysowania
• Piosenki na literki tzw. Alfabet Piosenek
• Zestaw ćwiczeń usprawnia funkcje psychomotoryczne, wzrokowe, słuchowe, ruchowe, utrwala lateralizację, orientację w schemacie ciała i przestrzeni.

 

METODY TWÓRCZEGO MYŚLENIA

CELE:

Doskonalenie umiejętności wypowiadania myśli, wrażeń, wątpliwości, uświadomienie wartości estetycznych, wyzwolenie porównania i oceniania, kształtowanie kreatywnej postawy.

Metody twórczego myślenia:

• analogia fantastyczna - dziecko wymyśla konsekwencje podanych zdarzeń i przedstawia je w pracy plastycznej,
• metafora sensoryczna - dziecko szuka symboli do pojęć ogólnych np. ciepło, ruch,
• analogia personalna - dziecko wczuwa się w symbole, przedmioty np. jestem kropelką wody,
• metoda rysunkowa - dziecko przedstawia w formie plastycznej np. pojęcia abstrakcyjne.

 

Techniki stymulujące myślenie twórcze:

• sztafeta - uzupełnianie pomysłów poprzednika o nowe elementy,
• język ciała - wyrażanie przy pomocy ruchów ciała nastroju, czynności,
• obora - naśladowanie głosów zwierząt,
• improwizacja muzyczna,
• burza pytań,
• archiwum - wyszukiwanie rzeczy według określonych kryteriów,
• łańcuch obrazów - układanie wspólnego opowiadania.

 

Wyzwalaniu aktywności i twórczości dzieci służą zajęcia muzyczne, które będą prowadzone wg ideii:

• Carla Orffa,
• aktywnego słuchania muzyki metodą Batii Strauss,
• muzykoterapii w tym choreoterapii oraz arteterapii (działań plastycznych przy muzyce i do muzyki).

 

W koncepcji C. Orffa ma miejsce twórcze obcowanie z muzyką, przenika ją idea kreatywności w każdym zakresie. Zajęcia prowadzone wg koncepcji Orffa pozwalają na rozwój osobowości dziecka, wzmacnianie wiary we własne możliwości, rozwijanie umiejętności kreatywnego myślenia. Batia Strauss dopasowuje dziecięcą aktywność ruchową, taneczną i instrumentalną do dzieł muzyki klasycznej a przez to stwarza dzieciom możliwość zabawy z muzyką. Celem zajęć z elementami twórczości jest wypowiadanie się dzieci głosem, ruchem, muzyką. Dziecko tworzy z własnej inicjatywy i potrzeby. Stawianie dziecku konkretnych zadań dotyczących różnych form działalności muzycznej umożliwia wspieranie rozwoju i dziecięcej twórczości.

 

Takie zajęcia stwarzają okazję do:

• ćwiczenia samodzielności, kreatywności,
• rozbudzania wrażliwości na muzykę,
• rozwijania mowy dzięki śpiewaniu, rytmizowaniu tekstów,
• kształcenia wrażliwości słuchowej,
• tworzenia akompaniamentów,
• wyrażania gestem, ruchem muzyki,
• zwiększania koordynacji ruchowej oraz orientacji przestrzennej,
• aktywnego słuchania muzyki (malowanie, gra, taniec),
• pokonywania nieśmiałości, bierności, lęku,
• wyzwalania pozytywnych emocji, a czasami wyciszania, uspokajania.

 

Wychowanie przez sztukę stymuluje wszechstronny rozwój osobowości dziecka. W codziennej pracy wychowawczo-dydaktycznej będziemy wykorzystywać metody wielostronnego kontaktu ze sztuką, dzięki czemu inspirujemy dziecko do działania, przeżywania oraz budowania własnego systemu wartości.

 

CO CHCEMY OSIĄGNĄĆ?

• wyzwolić w dzieciach autentyczną ekspresję, która jest następstwem naturalnej potrzeby komunikowania własnych uczuć, myśli i przeżyć,
• nauczyć bystrej obserwacji rzeczywistości,
• rozwinąć pamięć, spostrzegawczość i kreatywność.